Η Αθανασία Σίσκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Στέρνα Ορεστιάδας, στο νομό Έβρου. Σε ηλικία 20 ετών αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Γερμανία, ακολουθώντας τους γονείς της, οι οποίοι ήδη ζούσαν στο Ντίσελντορφ. Στη Γερμανία, σπούδασε βιολογία, κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες και παιδαγωγικά, στα Πανεπιστήμια του Ντίσελντορφ και του Έσεν.
Από τον πρώτο καιρό της εγκατάστασής της στη Γερμανία εντάχθηκε στο φοιτητικό και στη συνέχεια στο μεταναστευτικό κίνημα. "Καθώς είχα ήδη δραστηριοποιηθεί στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα, θεώρησα χρέος μου να συνεχίσω τη δράση μου δίπλα στους φοιτητές και τους μετανάστες", εξηγεί η ίδια στο ΑΠΕ- ΜΠΕ.
Σημαντική δράση της ήταν η συμμετοχή στην οργάνωση των κοινοτικών νεολαιών, "προκειμένου να αντιμετωπιστούν συλλογικά τα προβλήματα των μεταναστών", όπως λέει. Στη συνέχεια, η δράση της επικεντρώθηκε στην οργάνωση και τον συντονισμό του μεταναστευτικού κινήματος. Για περισσότερα από 20 χρόνια διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. (και για δέκα χρόνια Γραμματέας του Δ.Σ.) της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας. Στις δραστηριότητες που ανέπτυξε συγκαταλέγονται η διοργάνωση συνδιασκέψεων γυναικών, πολιτιστικών εκδηλώσεων, συζητήσεων και παρεμβάσεων, προκειμένου να αναδειχθούν τα ζητήματά τους.
Ιδιαίτερη μέριμνα της Αθανασίας Σίσκου αποτέλεσε η ανάδειξη των προβλημάτων των γυναικών, μεταναστριών και μη. "Πάλεψα για πολλά χρόνια για την κοινωνική και πολιτική συμμετοχή της μετανάστριας στα κοινά, για την πρώτη γενιά που ήταν πολύ απομονωμένη και για εμάς, τη δεύτερη γενιά, που αν και είχαμε περισσότερες δυνατότητες παρέμβασης, αντιμετωπίσαμε προβλήματα εύρεσης εργασίας", τονίζει.
Γενικότερα, έθεσε ως στόχο της την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μεταναστών. "Ενδεικτικά, σας αναφέρω πως το 2007 η ανεργία των νέων Ελλήνων της Γερμανίας ανερχόταν στο 35%. Η ανεργία εκτινάσσεται στα ύψη και χτυπάει πρώτα τους αλλοδαπούς εργαζόμενους", υπογραμμίζει.
Τα προβλήματα των μεταναστών αντιμετωπίστηκαν συχνά με επιτυχία από τις Ελληνικές Κοινότητες, ωστόσο, όπως παρατηρεί η κ. Σίσκου, από το 1992 και την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ένα νέο κύμα μεταναστών, με διαφορετικά προβλήματα, οδήγησε στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού του ρόλου των Κοινοτήτων. "Έκτοτε δημιουργήθηκε ένα νέο κύμα μεταναστών, για τους οποίους δε καταφέραμε να προβάλουμε τα προβλήματα τους όσο θα θέλαμε. Οι πρώτης γενιάς μετανάστες αντιμετώπισαν άλλα προβλήματα από αυτούς που εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία μετά το 1992, τους οποίους οι Κοινότητες δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν να επιλύσουν τα ζητήματά τους", διαπιστώνει.
Σύμφωνα με την κ. Σίσκου, τον ρόλο του μεταναστευτικού κινήματος δυσχέρανε, εξάλλου, και η πολυδιάσπαση του Ελληνισμού σε επίπεδο συλλόγων. "Το γεγονός αυτό οδηγεί στην εσωστρέφεια και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην πολιτική και κοινωνική παρέμβαση μας στη γερμανική κοινωνία. Η Ελληνική Κοινότητα θα πρέπει να αποτελεί το θεσμικό φορέα όλων των Ελλήνων της Γερμανίας και οι τοπικές ιδιαιτερότητες του κάθε ένα από εμάς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μόνο πολιτισμικά", τονίζει.
Το 2008, η Αθανασία Σίσκου πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα, "κάτι που αποτελεί το όνειρο ζωής των περισσότερων μεταναστών", όπως λέει, και να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Τη χαρά της διαδέχθηκε η αίσθηση ότι είναι μετανάστρια στην ίδια της τη χώρα. "Ζω σήμερα ό,τι έζησα τα πρώτα χρόνια στη Γερμανία. Μόνο που εκεί υπήρχε οργανωμένη κοινότητα Ελλήνων μεταναστών για να με βοηθήσει, ενώ εδώ όχι".
Στην Αθήνα, όπου ζει, διευθύνει τον εκπαιδευτικό οργανισμό "KUMON" και διδάσκει την ομώνυμη εκπαιδευτική μέθοδο. "Η συγκεκριμένη μέθοδος βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν την αυτενεργή διάθεση στη μάθηση και τα οδηγεί να προσλάβουν τις γνώσεις αυτόφωτα και όχι ετερόφωτα", εξηγεί.
Επίσης, συνεχίζει τη δράση της αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα των μεταναστών στην Ελλάδα. "Είναι χρέος μας να ζητήσουμε και εδώ για τους μετανάστες, όσα ζητήσαμε και για εμάς από το γερμανικό κράτος", καταλήγει.
Κείμενο: της Μαρίας Κουζινοπούλου
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου