Ο John Kent αναφέρει στο προσωπικό του blog:
" Ζώντας πολλά χρόνια στο εξωτερικό άκουγα πολύ συχνά τα παράπονα ελλήνων επιχειρηματιών για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζει η χώρα μας, αλλά κυρίως για τα προβλήματα που έχουν να ξεπεράσουν καθημερινά επιδιώκοντας μόνο το αυτονόητο, την ανάπτυξη της εταιρείας τους.
Ειλικρινά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Όχι όμως πλέον. Από τότε που αποφάσισα να επιστρέψω στη χώρα μου, μόνο εμπόδια βρίσκω στο δρόμο μου.
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Από τη γραφειοκρατία, την πολυνομία, τους συνδικαλιστές που βλέπουν πάντα τους επιχειρηματίες ως εχθρούς.
Και όλα αυτά μου δημιουργούν το ερώτημα εάν τελικά η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, που προσφέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, είναι ο «εχθρός» της χώρας!
Μόνο έτσι μπορώ να ερμηνεύσω την ανυπαρξία θεσμών, μέτρων τάξης, προστασίας της επιχειρηματικότητας, έλλειψη αναπτυξιακής προοπτικής που το ίδιο το κράτος γεννά.
Το σίγουρο είναι ότι οι «σκόπελοι» αυτοί δεν φύτρωσαν ξαφνικά μπροστά μας. Δημιουργήθηκαν γιατί πολύ απλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να βάλουν τις σωστές βάσεις για να λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός και αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις. Κάτι που φυσικά ο τόπος το πληρώνει σήμερα στο έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον της ευρωζώνης, με τις όποιες άλλες επιπτώσεις.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σήμερα όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης και φυσικά του πολιτικού συστήματος τα πληρώνει όλος ο κόσμος.
Το πρόβλημα όμως θα γίνει οξύτερο εάν δεν προστατευθούν οι επιχειρηματίες, οι σωστοί επιχειρηματίες που φροντίζουν για την προώθηση του προϊόντος τους, διασφαλίζοντας και δημιουργώντας ταυτόχρονα θέσεις εργασίας πολλές φορές χωρίς να υπολογίζουν το κόστος.
Όλοι αυτοί όμως που έχουν απομείνει και προσπαθούν ακόμη να προσφέρουν στη χώρα τους, όπως και εγώ, πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα πάρουν το καπελάκι τους για άλλους τόπους.
Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να εμποδίζεται ο επιχειρηματίας στην ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του από μειοψηφίες, που πληρώνονται από κόμματα απλώς για την αντίδραση, χωρίς να βλέπουν το αύριο και το μέλλον ούτε το δικό τους, ούτε των παιδιών τους και πολύ περισσότερο αυτής της χώρας.
Πέρασαν οι εποχές που οι συνδικαλιστές ήταν «μόδα» γιατί πάλευαν για να κατακτήσουν τα δικαώματά τους. Όλα έχουν κατακτηθεί. Αλλά ενώ ο κόσμος αλλάζει, οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα παραμένουν ίδιοι.
Δεν μπορεί να θεωρούν ότι «προδίδουν» τα πιστεύω τους εάν σταθούν δίπλα στον επιχειρηματία που έμπρακτα αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι στο πλευρό των εργαζομένων!
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις επιχειρήσεις θα τις διοικούν οι συνδικαλιστές. Όχι, γιατί όταν αλλάζουν τα πλάνα, ειδικά την περίοδο αυτή λόγω της κρίσης, αλλάζουν όλα τα δεδομένα.
Πολλές εταιρείες σήμερα σε όλο τον κόσμο έχουν αναγκαστεί να κάνουν, για παράδειγμα, χιλιάδες απολύσεις. Υπάρχουν αντιδράσεις και έως ένα βαθμό είναι δικαιολογημένες. Όμως κανείς δεν έχει σκεφτεί ότι εάν δεν γίνουν οι απολύσεις αυτές τότε ίσως κλείσει η επιχείρηση και φυσικά θα μείνουν πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι στο δρόμο.
Δεν είμαι υπέρ των απολύσεων, αντίθετα επιθυμώ και εγώ στις επιχειρήσεις μου την εργασιακή ειρήνη. Όμως, δεν κατανοώ πώς όταν μια επιχείρηση αναγκαστεί να απομακρύνει ορισμένους εργαζομενους πρέπει να βρεθεί στο «στόχαστρο» των συνδικαλιστών. Ατόμων που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, και το μόνο που ξέρουν είναι να αναλώνονται σε συζήτησεις και θεωρίες χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά δεν μετακινούνται από τις θέσεις τους.
Το σκεπτικό τους είναι ότι εάν φύγει ένας πρέπει να κλείσει όλη η εταιρεία, ακόμη και στην περίπτωση που η απόλυση είναι δίκαιη με βάση τους νόμους της χώρας που ισχύουν. ΌΧΙ, αντίδραση για την αντίδραση.
Αλλά φαίνεται ότι ξέρουν τι κάνουν, αφού η πολιτεία προστατεύει με κάθε μέσο αυτούς που παρεμποδίζουν τη λειτουργία των επιχειρήσεων και όχι τον επιχειρηματία. Τον επιχειρηματία που επενδύει εκατομμύρια ευρώ, κάνει σχέδια και φέρνει επενδύσεις στη χώρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ίσως δεν θα έπρεπε να μου κάνει εντύπωση αφού η Ελλάδα, είναι γνωστό, «τιμωρεί» τους άξιους. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μεγάλοι Έλληνες έχουν μεγαλουργήσει στο εξωτερικό. Ίσως γιατί δεν συγχωρούν την αγνωμοσύνη.
Έτσι, όμως, κάποιο πρωί, πολύ απλά, θα φύγουν από τη χώρα και όσοι έχουν απομείνει προσπαθώντας να βάλουν ένα λιθαράκι στην ανάπτυξη του τόπου. "
πηγή: http://johnkent.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου