Η θέα του νερού που πέφτει σε τεράστιες ποσότητες, το μεγάλο ύψος είναι μια απίστευτα όμορφη εικόνα που έχουμε θαυμάσει σε φωτογραφίες , βίντεο και έργα ζωγραφικής.
Όμως πρέπει κανείς να βρεθεί μπροστά σε έναν καταρράκτη για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει πλήρως τη μεγαλοπρέπειά του.
Πρέπει να αισθανθεί τη δύναμη, να ακούσει το βρυχηθμό, να κοιτάξει μέσω της υδρονέφωσης, να νιώσει τις μικρές σταγόνες στο πρόσωπό του.
Είναι μια εμπειρία που ικανοποιεί απόλυτα τις αισθήσεις.
Υπάρχουν καταρράκτες, από τους μεγαλύτερους του πλανήτη, που δεν είναι εύκολο να τους προσεγγίσει άνθρωπος.
Όμως, όσοι έχουν εύκολη πρόσβαση έχουν γίνει σημαντικοί τουριστικοί προορισμοί. Ακόμα και με όλη την αναπόφευκτη εμπορευματοποίησή τους, παραμένουν αληθινά εντυπωσιακοί.
Κανένα μαγαζάκι με αναμνηστικά, καμία καντίνα με χάμπουργκερ δεν μπορεί, όπως όλα δείχνουν, να κλέψει κάτι από την ομορφιά τους.
Τι είναι αυτό που συγκλονίζει περισσότερο; το ύψος απ’ όπου πέφτει το νερό, το πλάτος, ο όγκος της ροής; Μια συνεχής ροή ή μια ροή με ξεσπάσματα;
Στην Ευρώπη, η Νορβηγία έχει τους υψηλότερους καταρράκτες στην ήπειρό μας, τέσσερις από τους 12 κορυφαίους του πλανήτη. Ο καταρράκτης Mardalsfossen, που έχει ύψος 655 μέτρων, εκτρέπεται για υδροηλεκτρική χρήση ένα μεγάλο μέρος του έτους και εξαφανίζεται...
Όμως κάθε χρόνο, μεταξύ 20 Ιουνίου και 20 Αυγούστου, μπορεί κάποιος να το απολαύσει στην πλήρη ροή όταν αφήνεται ελεύθερος για την τουριστική περίοδο.
Το χειμώνα, η Νορβηγία γίνεται ένας πίνακας παγωμένων καταρρακτών.
Μεταξύ Δεκεμβρίου και Απριλίου περισσότεροι από 190 καταρράκτες παγώνουν στην περιοχή γύρω από την πόλη Rjukan στα νότια της χώρας και το τελευταίο Σαββατοκύριακο κάθε Φεβρουαρίου διοργανώνεται φεστιβάλ πάγου.
Εκτός από τα «ενοχλητικά» ηφαίστειά της, η χώρα των γεωθερμικών θαυμάτων που είναι Ισλανδία προσφέρει εξαιρετικούς καταρράκτες.
Για παράδειγμα ο καταρράκτης Dettifoss, έχει ροή νερού με τη μεγαλύτερη δύναμη στην Ευρώπη, με μια μέση ροή 193 κυβικών μέτρων ανά δευτερόλεπτο και κατά τη διάρκεια των πλημμυρών φτάνει στα 600 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο.
Όμως, δεν έχει εύκολη πρόσβαση. Σε αντίθεση, ο Gullfoss («χρυσός καταρράκτης») στο νότο έλκει τουρίστες ακόμη και το χειμώνα. Είναι μια εξαιρετική εικόνα.
Το παραμυθένιο ελβετικό τοπίο με τις πράσινες πλαγιές, τις χιονισμένες κορυφές των βουνών , τις λίμνες συμπληρώνει ο καταρράκτης Reichenbach. Ο συγκεκριμένος καταρράκτης εντυπωσίασε μάλιστα τόσο τον Arthur Conan Doyle, που επέλεξε την περιοχή αυτή για να πεθάνει ο ήρωας των βιβλίων του Σέρλοκ Χόλμς. Έπεσε από τον καταρράκτη μαζί με τον αιώνιο εχθρό του, τον σατανικό καθηγητή Moriarty.
Σε όλο τον κόσμο οι καταρράκτες που δέχονται τους περισσότερους τουρίστες είναι βέβαια οι καταρράκτες του Νιαγάρα στα σύνορα ΗΠΑ - Καναδά. Κάθε χρόνο τους επισκέπτονται περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι. Έχουν βέβαια μόλις 57 μέτρα ύψος και κατατάσσονται στην 50η θέση του καταλόγου με τους ψηλότερους καταρράκτες παγκοσμίως.
Αυτό όμως που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ο συνδυασμός όγκου, ύψους και πλάτους. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, 154 εκατομμύρια λίτρα νερού πέφτουν με ορμή κάθε λεπτό.
Πρέπει όμως οι καταρράκτες να έχουν τεράστιο μέγεθος και να είναι θορυβώδεις; Στην Ασία οι καταρράκτες είναι συχνά ξεχωριστοί για την ήρεμη ροή τους και την τέλεια επικοινωνία του νερού με τα βράχια και τη βλάστηση.
Για παράδειγμα οι καταρράκτες Shiraito της Ιαπωνίας… που αποτελούνται από χιλιάδες μικρούς καταρράκτες που ομαδοποιούνται σε μια αψίδα και αναβλύζουν ήρεμα μέσω του άφθονου φυλλώματος.
Μια μεγάλη κουρτίνα νερού πέφτει μεταξύ της Ζιμπάμπουε και της Ζάμπια.
Είναι οι καταρράκτες της Βικτόρια με το μεγαλύτερο εμβαδόν στον κόσμο. Και ο καταρράκτης με το μεγαλύτερο ύψος στον κόσμο – 978 μέτρα - βρίσκεται στη Βενεζουέλα.
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου