Αρχίζουν στην Αργαλαστή οι εκδηλώσεις για τη γιορτή της "τροφής των Θεών"

Κατά καιρούς την ονόμασαν «τροφή των θεών» αλλά και «θαύμα της φύσης», όπως και «χαβιάρι της καλλιέργειας» ή και «μαύρο διαμάντι της κουζίνας» ακόμη και «σκόρδο των πλουσίων». Ο λόγος για το μανιτάρι τρούφα, το οποίο, αρχικά, ήταν προνόμιο μόνον της γαλλικής κουζίνας και συνόδευε εκλεκτά φαγητά. Στη συνέχεια, πάντως, την ανακάλυψαν και οι άλλες φημισμένες κουζίνες.

Σήμερα, η γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων τρούφα θα παρουσιαστεί, υπό τη μορφή εδεσμάτων, σ’ ένα χώρο, εξίσου γνωστό από την αρχαιότητα, το Πήλιο, την πατρίδα των Κενταύρων. Εκεί, στο κέντρο της πλατείας της Αργαλαστής θα γίνει η 2η Γιορτή Μανιταριού Τρούφας.

Στην πλατεία του οικισμού, ένας Έλληνας σεφ, ο Παναγιώτης Ιωαννίδης, επιφορτίστηκε από τους διοργανωτές να μαγειρέψει για τους επισκέπτες της νοστιμιές που έχουν ως βάση το συγκεκριμένο έδεσμα. Μεταξύ άλλων: τρουφομακαρονάδες, τραχανά με τρούφα αλλά και ψωμάκια αλειμμένα με τρουφένιο τυρί.

Διοργανωτής της γιορτής, που θα διαρκέσει μέχρι και αύριο, είναι το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου και γίνεται σε συνεργασία με την Ομάδα Παραγωγών Τρούφας του Αγροτουριστικού Οικοτεχνικού Συνεταιρισμού Πηλίου και τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Από την καλλιέργεια, στην κατανάλωση

Στόχος των διοργανωτών, είναι να ενημερωθεί το κοινό για τις ευεργετικές ιδιότητες του προϊόντος αλλά και να γευτεί τη μοναδική του νοστιμιά, όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου, Στέργιος Παπαϊωάννου.

Και τις δύο ημέρες της γιορτής, θα υπάρχουν πρατήρια πώλησης μανιταριών τρούφας, ενώ οι επισκέπτες θα μπορούν να προμηθευτούν το καινούργιο βιβλίο που εξέδωσε το Ινστιτούτο με τίτλο: «Η καλλιέργεια και η μαγειρική της τρούφας». Επίσης, θα γίνει γευσιγνωσία κρασιού, που θα προσφέρουν οι ντόπιοι παραγωγοί.

Η ομάδα παραγωγών τρούφας του Αγροτικού Οικοτεχνικού Συνεταιρισμού Πηλίου, αποτελείται από δέκα άτομα και η έκταση που καλλιεργείται δεν υπερβαίνει τα 100 στρέμματα. Ο κ. Παπαϊωάννου υπογράμμισε ότι η απόδοση των καλλιεργούμενων εκτάσεων θα διευκρινιστεί γύρω στα τέλη του 2012 με αρχές του 2013, οπότε και θα γίνει η πρώτη συγκομιδή.

Πρόσθεσε, επίσης, πως η παραγωγή τρούφας είναι ήδη «ταγμένη» σε εστιατόρια της Θεσσαλίας, καθώς και ότι έντονο καταγράφεται και το «φλερτ» Ιταλών για απορρόφηση μέρους αυτής.

Περιζήτητο είδος

Η τρούφα αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια αλλά και περιζήτητα είδη μανιταριών, με την τιμή της να ανέρχεται έως και τις 8.000 δολάρια το κιλό. Αναπτύσσεται υπόγεια, σε βάθος 6-15 εκατοστών και συμβιώνει στις ρίζες συγκεκριμένων δένδρων (περίπου 50 είδη, π.χ. κέδρος, φουντουκιά, βελανιδιά, ελιά, πεύκο, δρυς, κερασιά, αμυγδαλιά, ιτιά, λεύκα, κ.α.) ή θάμνων. Είναι ένα απόλυτα φυσικό, βιολογικό προϊόν, το οποίο και πιστοποιείται.

Οι χώρες που κατεξοχήν ασχολούνται με την παραγωγή τρούφας είναι οι Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία. Πάντως, τα τελευταία χρόνια, η Νέα Ζηλανδία, η Τασμανία, το Μαρόκο, το Ιράν, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ (βορειοδυτικές περιοχές κυρίως), η Κύπρος, αλλά και η Ελλάδα (Πήλιο, Κιλκίς, Κοζάνη και Χαλκιδική), κάνουν έστω και δειλά τις πρώτες προσπάθειες να αναπτύξουν παραγωγή.

Συγκεκριμένα, στη χώρα μας ευνοείται η καλλιέργεια της καλοκαιρινής τρούφας (Τuber) σε ελαιόδεντρα, λόγω των ιδιαίτερων κλιματολογικών και εδαφολογικών συνθηκών. Η σημερινή ζήτηση του συγκεκριμένου μανιταριού, πάντως, είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή. Από την πλευρά τους, οι παραγωγοί επιμένουν στο… σλόγκαν: «λιγότερη ποσότητα, καλύτερη ποιότητα».

Επισημαίνεται ότι, στην τρούφα αποδίδονται και θεραπευτικές δράσεις, κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων (λόγω του καλίου) και των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης (λόγω παντοθενικού οξέος). Σύμφωνα με τις πρώτες αναφορές (17-16ο αιώνας π.Χ), οι Σουμέριοι τη χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με όσπρια και δημητριακά, ενώ στην αρχαία Ελλάδα, την ονόμαζαν ύδνον ή κεραύνια, θεωρώντας ότι προκύπτει από τους κεραυνούς που έριχνε ο Δίας στη Γη.

Κείμενο: της Έλενας Αλεξιάδου

πηγή: ana-mpa.gr