Δύο ερασιτέχνες ψαράδες που έχουν στηρίξει τα καλάμια τους στα βραχάκια κάτω από το εξοχικό κέντρο που βρίσκεται παραδίπλα από τη γέφυρα-ερημωμένο πλέον, δείχνει να έχει κλείσει από χρόνια-ετοιμάζονται να φύγουν, μαζεύοντας νωχελικά τα σύνεργα τους και τα λιγοστά ψαράκια που έπιασαν.
Λίγα μέτρα πιο κάτω σε μια καφετέρια με τραπεζάκια σχεδόν πάνω στην θάλασσα νέα παιδιά απολαμβάνουν την δύση. Ένας «ζωγραφικός πίνακας» που τα χρώματα που έχει χρησιμοποιήσει ο ζωγράφος από την παλέτα του δημιουργούν με ένα μοναδικό τρόπο μια ατμόσφαιρα μαγευτική.
Πάνω στην γέφυρα στεκόμαστε διακριτικά να ακούσουμε την αρχή της διήγησης μια μητέρας στην κόρη της για την ιστορία της διώρυγας. «Ο πρώτος που σκέφθηκε την διάνοιξη του Ισθμού από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων ήταν ο Τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, γύρω στο 602 π.Χ. γρήγορα όμως εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών. Ιδιαίτερα όταν άκουσε την Πυθία και τους χρησμούς της « Τον Ισθμό ούτε να τον οχυρώσετε, ούτε να τον σκάψετε. Γιατί ο Δίας έφτιαξε νησί, όπου έκρινε σωστό». Η φράση αυτή και οι αντιδράσεις διαφόρων θρησκόληπτων της εποχής, αλλά και ο φόβος του ότι θα προκαλούσε την οργή των θεών, τον απέτρεψαν να προχωρήσει σε ένα σημαντικό για την εποχή έργο. Η αρχή βέβαια έγινε. Τα σκληρά πετρώματα δικαιολόγησαν τη φήμη για την οργή του Θεού Ποσειδώνα, αλλά το κυριότερο ήταν οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες».
Θα χρειάστηκε αρκετή ώρα για να διηγηθεί η μητέρα στην κόρη την ιστορία της κατασκευής του ισθμού, καθώς οι προσπάθειες και τα σχέδια για την διάνοιξη της εναλλασσόντουσαν στην πορεία του χρόνου χωρίς ευτυχή κατάληξη.
Η έναρξη των εργασιών για την κατασκευή της διώρυγας ξεκίνησε τελικά τον Απρίλιο του 1882, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα προγράμματα δημόσιων έργων που συντελέστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα και συνδέθηκαν με το πρόσωπο του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Γκέρφερ, αρχιμηχανικό της Διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία και για την υλοποίησή του συνεργάστηκαν αρχιτέκτονες και μηχανικοί απ’ όλη την Ευρώπη ενώ χρησιμοποιήθηκαν πρωτότυπα εκρηκτικά μηχανήματα, δυναμίτιδα και άλλες εκρηκτικές ύλες, από εργοστάσια στην Ιταλία και τη Γερμανία. Μετά από έντεκα χρόνια δύσκολων και επίπονων εργασιών η Διώρυγα ανοίχθηκε το 1893 και χαρακτηρίστηκε ένα από τα σημαντικότερα κατασκευαστικά επιτεύγματα της περιόδου, συντομεύοντας το θαλάσσιο δρόμο από τον Πειραιά στην Ιταλία κατά το ήμισυ.
Καθώς η ώρα έχει περάσει και τα χρώματα στο φόντο του «πίνακα» έχουν αντικατασταθεί από σκούρο γκρι χρώμα αποχαιρετούμε τον ισθμό με μια στάση στο διπλανό τουριστικό περίπτερο για αγορά αναμνηστικών. Επανερχόμαστε απότομα στην καθημερινότητα, των συνεπειών της δημοσιονομικής κρίσης «Η κίνηση είναι φέτος πεσμένη κατά 60% όσον αφορά τον αριθμό ξένων τουριστών και λίγο λιγότερο για τους Έλληνες επισκέπτες. Παρ΄ όλα αυτά διατηρούμε τις τιμές σταθερές και ορισμένα μάλιστα αναμνηστικά τα πουλάμε σε τιμή κόστους», μας αναφέρει ο περιπτεράς.
Κάθε πότε περνάνε πλοία από τον ισθμό των ρωτάμε αυθόρμητα. Ο ισθμός είναι όπως ένας δρόμος: πλοία περνάνε όποτε προκύψει ακριβώς όπως περνάνε τα αυτοκίνητα από ένα δρόμο μας, απαντά και αυτός αυθόρμητα! Και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για την πρωτεύουσα…
* Η Διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου σε μήκος 6.346 μέτρων. Το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μέτρα και στον βυθό της 21,3 μέτρα ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 και 8 μέτρα Το ισθμό διασχίζουν περίπου 15.000 πλοία σε ετήσια βάση.
Κείμενο-Φωτογραφίες: Αλέκος Λιδωρίκης
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου