Οι ασημένιες ακρογιαλιές και τα δασωμένα υψώματα δημιουργούν μια αίσθηση αποδέσμευσης από την βουή της πόλης. Είναι ένα μέρος που για πολλούς όνειρο και πραγματικότητα γίνονται ένα! Ανήκουν διοικητικά στο Νομό Κέρκυρας και έχουν σαν σύμβολο την τρίαινα, ενώ το όνομά τους προέρχεται από τη φοινικική λέξη «ΠΑΚΣ», που σημαίνει γεωμετρικό «τραπέζιο» δηλαδή νησί με τραπεζοειδές σχήμα.
Ολόκληρη η επαρχία έχει πληθυσμό μόλις 2.253 κατοίκους, στοιχείο που εγγυάται την ήρεμη και εξαιρετικά φιλική προς τον επισκέπτη ανάπτυξη τόσο των τουριστικών υπηρεσιών, όσο και της παρθένας σχεδόν φύσης που τον περικλείει σε όλα τα σημεία του νησιού.
Η ιστορική πορεία…
Το νησί είχε μια πολυτάραχη ιστορική διαδρομή. Το ίδιο εξάλλου συνέβη και γενικότερα στα Επτανήσων. Οι Παξοί βρίσκονταν υπό την κατοχή των Ενετών για 411 χρόνια και εν συνεχεία τους διαδέχτηκαν οι Γάλλοι Δημοκράτες.
Το 1800 βρέθηκαν υπό την κυριαρχία της Τουρκίας και την προστασία της Ρωσίας στο πλαίσιο της «Επτανήσου Δημοκρατίας». Το 1814 οι Παξοί βρέθηκαν υπό την Αγγλική προστασία και έρχεται το 1864 για να ενωθεί το νησί με τη Μητέρα Ελλάδα.
Αντικρίζοντας το νησί…
Οι εικόνες που έχει στο μυαλό του ο επισκέπτης που προγραμματίζει να ταξιδέψει στο νησί δεν διαφέρουν από τα χαρακτηριστικά των Ιονίων Νήσων, ήτοι η βλάστηση και η γαλαζοπράσινη θάλασσα. Και βέβαια αυτό επιβεβαιώνεται μέσα σε 2 ώρες, χρόνος που χρειάζεται το φέρυ μποτ για να μας μεταφέρει από την Ηγουμενίτσα στους Παξούς.
Τα δέντρα με τα τζιτζίκια που τραγουδούν τον Αύγουστο και τα νερά που μοιάζουν με πηγές του παραδείσου δίνουν την αίσθηση σε όποιον πατάει το πόδι του στο νησί ότι βρίσκεται μέσα σε ένα παραμύθι! Ένα παραμύθι περιπετειώδες διότι τα καλύτερα μέρη είναι αυτά που θα εξερευνήσουμε μόνοι μας…και μάλιστα με το δικό μας σκάφος που θα νοικιάσουμε!
Πρώτη στάση Γάιος
Είναι εκεί όπου χτυπά η καρδιά των Παξών- η πρωτεύουσα όπου συγκεντρώνονται οι ντόπιοι καθώς και τουρίστες Έλληνες και ξένοι, κυρίως Ιταλοί. το λιμάνι του Γαίου προσαράζουν πολυτελή σκάφη των οποίων οι ιδιοκτήτες απολαμβάνουν με τρόπο ξεχωριστό τις διακοπές τους. Στο ίδιο λιμάνι μπορεί κανείς να νοικιάσει μικρά βαρκάκια και να εξερευνήσει γύρω γύρω όλο το νησί- όρμους, μικρούς κολπίσκους, σπηλιές και βέβαια τις πολύ ξακουστές παραλίες των Αντίπαξων.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη καινοτομία, καθώς χωρίς δίπλωμα μπορούμε να νοικιάσουμε το σκαφάκι (μέχρι 30 ίππους) και να διαπλεύσουμε όλο το νησί, επιλέγοντας τις κατάλληλες για εμάς παραλίες –εντελώς ερημικές ή πολυσύχναστες- απλά πετώντας… άγκυρα!
Η τιμή ενοικίασης ξεκινάει από τα 40 ευρώ για όλη την ημέρα, συν το πετρέλαιο που θα κάψουμε για τις βόλτες μας. Μπροστά στην είσοδο του Γαίου βρίσκεται το νησάκι του Αγίου Νικολάου που αποτελεί φυσικό κυματοθραύστη.
Αράζοντας στην πλατεία του χωριού ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει διάφορες τοπικές γεύσεις στις ταβέρνες, να απολαύσει τον καφέ και το γλυκό του δίπλα στη θάλασσα και βέβαια να βολτάρει στα σοκάκια του Γαίου με τα τουριστικά μαγαζιά.
Στο κέντρο της πλατείας αξίζει την επίσκεψή μας η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Προχωρώντας προς την δυτική πλευρά του νησιού , λίγο πιο πέρα από την πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του Ανεμογιάννη, του ήρωα της Επανάστασης για τη μικρή πολιτεία…
Οδικώς…
Φεύγουμε από το Γάιο για να επισκεφθούμε και άλλους οικισμούς του νησιού. Στη βόρεια και ανατολική πλευρά του νησιού βρίσκονται τα όμορφα και γραφικά χωριά Λάκκα και Λογγός, τα οποία προσφέρονται για μπάνιο και φαγητό. Ο δεύτερος βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το Γάιο, ένα μικρό γραφικό χωριουδάκι διακοσίων κατοίκων.
Πολύ όμορφη η βραδινή βόλτα στα μπαράκια πάνω στο κύμα. Πιο πέρα πό το Λογγό στο βορειότερο άκρο του νησιού είναι η Λάκκα, ένας οικισμός με 400 περίπου κατοίκους και με αρκετά ταβερνάκια για φαγητό και μπάρ για ποτό. Το πιο ξακουστό και ιδιαίτερα προσεγμένο είναι το Akis Bar με gourmais κουζίνα και τραπέζια πάνω στο κύμα!
Λίγο πιο πέρα και στο δυτικό άκρο του νησιού, αξίζει να επισκεφθεί κανείς το εστιατόριο στα Μποϊκάτικα Μαγαζιών για να παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα στον επιβλητικό γκρεμό του Ερημίτη-μέσα από τις φυλλωσιές των δέντρων ο ήλιος χάνεται μέσα στη θάλασσα και πίσω από τα βράχια, αποτελώντας ίσως το καλύτερο θέαμα ηλιοβασιλέματος για τη δυτική Ελλάδα…
Δια θαλάσσης…
Επιστρέφουμε πάλι στο Γάιο από όπου θα ξεκινήσει η συναρπαστική περιήγηση του νησιού με βαρκούλα! Είναι ίσως το καλύτερο μέσον για να έχει κανείς μια ολοκληρωμένη εικόνα. Οι Παξοί περιμετρικά έχουν δαντελωτή όψη.
Η ανατολική πλευρά του νησιού έχει μικρούς κολπίσκους κατάλληλους για να ρίξουμε άγκυρα και να γευτούμε τη γαλαζοπράσινη θάλασσα. Οι παραλίες που σχηματίζονται είναι μικρές σε μέγεθος, βοτσαλόστρωτες και βέβαια με διαυγή νερά.
Δια θαλάσσης μπορούμε να περάσουμε και από τους οικισμούς Λογγό και Λάκκα όπου μπορούμε να αράξουμε με το βαρκάκι στο μικρό λιμάνι που διαθέτουν και να πιούμε τον καφέ μας ή ακόμη καλύτερα να τον πάρουμε μαζί μας συνεχίζοντας την εξερεύνηση. Φεύγοντας από τη Λάκκα κατευθυνόμαστε προς τη δυτική πλευρά του νησιού που είναι απόκρημνη, με κατακόρυφους γκρεμούς και θαλάσσια σπήλαια.
Απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή καθώς δεν υπάρχουν παραλίες ή φυσικοί ορμίσκοι που μπορούμε να προσαράξουμε, ενώ τα βράχια ορθώνονται απειλητικά για τους ριψοκίνδυνους που θα τα πλησιάσουν. Λέγεται ότι η μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται κάτω από τον οικισμό Bασιλάτικα επικοινωνεί με την εκκλησία Yπαπαντή.
Πιο σίγουρο πάντως είναι ότι μέσα σ’ αυτήν κρύφτηκε το υποβρύχιο Παπανικολής στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου κι αυτό είναι ενδεικτικό του μεγέθους της. Επίσης ο Ορθόλιθος (όρθιος βράχος μέσα στη θάλασσα) είναι ένας ακόμη από τους πολλούς μορφολογικούς σχηματισμούς αλλά ταυτόχρονα ο πιο επιβλητικός…
Αντίπαξοι
Βάζουμε πλώρη για Αντίπαξους. Οι Αντίπαξοι απέχουν τρία ναυτικά μίλια νότια από τους Παξούς και μπορεί κανείς να φτάσει όχι μόνο με το δικό του σκαφάκι αλλά και με τα πλοιάρια που οργανώνουν ολοήμερες εκδρομές από το Γάιο.
Στους Αντίπαξους εγκαταστάθηκαν οικογένειες Σουλιωτών μετά την καταστροφή της πατρίδας τους, στις αρχές του 19ου αιώνα. Σήμερα οι Αντίπαξοι έχουν μόλις είκοσι κατοίκους και δύο-τρία ταβερνάκια.
Τον Αύγουστο, οι ξακουστές σε όλο τον κόσμο παραλίες Βρίκα και Βουτούμι είναι γεμάτες από μεγάλα σκάφη και έχει αρκετό κόσμο. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ομορφιά του τοπίου, τα καθάρια, βαθυπράσινα νερά , την ψιλή λευκή άμμο και τον γαλανό ουρανό.
Στο εσωτερικό, ενδιαφέρον για επίσκεψη παρουσιάζει η εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού που ανακαινίσθηκε το 1864. Το νησί είναι κατάφυτο από αμπέλια από όπου παράγεται πολύ ποιοτικό κρασί. Εξάλλου οι Παξοί φημίζονται για το λάδι και το κρασί τους.
Ο δρόμος της επιστροφής…
Αφήνοντας πίσω μας την καλύτερη παραλία του Ιονίου, επιστρέφουμε στους Παξούς. Πριν παραδώσουμε το βαρκάκι στον ιδιοκτήτη του, κάνουμε μια στάση στο Μογγονήσι για μια τελευταία βουτιά. Μια μικρή γέφυρα συνδέει το νησάκι με τους Παξούς όπου δημιουργείται ένας όρμος όπου μπορούμε να αγκυροβολήσουμε το βαρκάκι μας για τελευταία φορά.
Πίσω στο Γάιο απολαμβάνουμε το ποτό μας πάνω στο κύμα, αγναντεύοντας το πλήθος σκαφών και τους μοναδικούς ορμίσκους που σχηματίζονται πολύ κοντά από το κεντρικό λιμάνι, και σχεδιάζουμε να προτείνουμε σε όλους τους γνωστούς μας την πιο γραφική, πιο όμορφη, πιο ήσυχη αλλά και πιο περιπετειώδη για τους λάτρεις της θάλασσας επιλογή στο Ιόνιο πέλαγος…
Κείμενο - Φωτογραφίες: Αφροδίτη Αγάλλου – Σωτήρης Σκουλούδης
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου