Ωστόσο, μόλις το 1620 καταγράφεται η πρώτη πτώση με κάποιας μορφής αλεξίπτωτο, από τον Φαούστο Βενάντζιο, ενώ αργότερα έρχονται οι αδελφοί Μοντγκολφιέρ, με τις κατασκευές αερόστατων. Εκατό χρόνια αργότερα, ο Ανδρέ Γκαρνερίν πηδά από αερόστατο με μία υποτυπώδη κατασκευή αλεξίπτωτου, ενώ η σύγχρονη εποχή της πτήσης με αερόστατο ξεκινάει το 1891, με τον Οτο Λιλιενθάλ, τον πρώτο αληθινό ανεμοπόρο στον κόσμο, με 2000 πτήσεις με ανεμόπτερο δικής του κατασκευής, στο ενεργητικό του. Μέχρι και οι αδελφοί Ράιτ πήραν πολλές θεωρίες του από το βιβλίο του «Η πτήση των πουλιών σαν βάση της Αεροπορίας» και ενέταξαν στην τεχνική τους πολλές απ' αυτές.
Με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η απόβαση στη Νορμανδία έδωσε το έναυσμα για την καθιέρωση του αλεξίπτωτου ελεύθερης πτώσης. Στις προσπάθειες που γίνονται για απογειώσεις από το έδαφος, ο Άγγλος πιλότος ελεύθερης πτώσης Νέουρμακ, το 1962, πραγματοποιεί πτήσεις με ρυμούλκηση. Λίγο αργότερα, ο Καναδός Τζάλμπερτ παρουσιάζει ένα νέου τύπου αλεξίπτωτο (σε επίπεδο σχήμα, με προφίλ αεροπλάνου και κυψέλες), δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Γερμανό μηχανικό Στρασίλα να απογειωθεί από πλαγιά βουνού.
Όμως, το 1978 ξεκινούν πλέον πτήσεις με απογειώσεις από ύψος 1.000 μέτρων στη Γαλλία, που γίνεται το κέντρο του αθλήματος. Αναδεικνύονται λαμπροί πιλότοι, όπως ο Μποχ και ο Μπόσσον, ο οποίος παρουσίασε και επίσημα το άθλημα του αλεξίπτωτου πλαγιάς στην παγκόσμια συνάντηση των αιωροπτέρων, το 1979. Το 1982, ο Γάλλος ταχυδρόμος Ρότζερ Φίλλιον κάνει την πρώτη υψηλή πτήση από το Mont Blanc.
Το 1983, γίνονται οι πρώτοι αγώνες και το 1985, πραγματοποιείται πτήση πεντέμισι ωρών με θερμικά και με τη χρήση του βαριομέτρου, χρόνο που ούτε τα αιωρόπτερα δεν είχαν πετύχει μέχρι τότε. Την επόμενη χρονιά, ο Χάμπερτ Αουπετίτ, ένας ακόμη ικανός πιλότος, γράφει το πρώτο βιβλίο του για την πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Σήμερα, το άθλημα έχει πλέον διαδοθεί σε όλον τον κόσμο και πολλοί πιλότοι θέλουν να βελτιώσουν την τεχνική των πτήσεών τους, αλλά και να εξελίξουν την κατασκευή των αλεξίπτωτων πλαγιάς, η παραγωγή και διάθεση των οποίων έχει τεράστια απήχηση, καθώς εξαπλώνονται, παράλληλα, και οι σχολές εκπαίδευσης.
Στην Ελλάδα, το άθλημα δεν άργησε να έρθει. Το 1986 ιδρύθηκε η «Αερολέσχη Δράμας» (η πρώτη του είδους) και δύο χρόνια αργότερα (22 Νοεμβρίου 1990) γίνεται η πρώτη πτήση από τον Κορύλοβο, σε πίστα απογείωσης 30 μέτρων, μετά το γήπεδο της περιοχής, ακριβώς κάτω από τις κεραίες ραδιοφωνίας- τηλεόρασης. Το 1992, οργανώθηκε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα και το 1994 διοργανώθηκε το πρώτο σεμινάριο εκπαιδευτών ανεμόπτερων.
Χρόνο με το χρόνο, το αλεξίπτωτο πλαγίας εξελίσσεται τόσο τεχνικά όσο και κατασκευαστικά, με τα στάνταρ ασφαλείας των κατασκευαστών να είναι πολύ υψηλά. Για παράδειγμα, το πιο λεπτό σχοινάκι ενός ανεμόπτερου μπορεί να αντέξει 120 κιλά!
Το αλεξίπτωτο πλαγιάς
Αποτελείται από τρία βασικά μέρη: την πτέρυγα, τη ζώνη και το εφεδρικό αλεξίπτωτο. Σε ό,τι αφορά το κατασκευαστικό του κομμάτι, είναι δύο φύλλα συνθετικού υφάσματος, που είναι ραμμένα μεταξύ τους και από τη μια πλευρά υπάρχουν τρύπες για να εισέρχεται στο ενδιάμεσο τους ο αέρας, ώστε αυτά, φουσκώνοντας, να παίρνουν το σχήμα τις πτέρυγας, που έχει και την ιδιότητα της πτήσης.
Ο πιλότος κάθεται στο κάθισμα, το οποίο συνδέεται με τα σχοινάκια και έτσι, στην ουσία, το αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι μια εξέλιξη του αλεξίπτωτου ελευθέρας. Άλλωστε, από αυτό ξεκίνησε, όταν κάποιοι Γάλλοι ορειβάτες είχαν ως ιδέα, στα μέσα της δεκαετίας του '70, να το χρησιμοποιήσουν ως μέσο, που θα έκανε πιο εύκολη την κατάβασή τους από το βουνό.
Ταξίδι στο όνειρο
Η αδρεναλίνη ανεβαίνει, ένα βήμα πριν από το μεγάλο άλμα και κάνει αυτόν που το επιχειρεί, από τη μία να φοβάται και από την άλλη να θέλει να τολμήσει κάτι που στο νου του φαντάζει ακατόρθωτο, ικανοποιώντας έτσι έναν διακαή του πόθο.
Η πτήση έχει τρεις φάσεις. Στην απογείωση, αρκεί ο πιλότος να βρει μια πλαγιά, ανεξαρτήτως ύψους, και οι καιρικές συνθήκες να είναι ευνοϊκές. Ο χειριστής ξεδιπλώνει το αλεξίπτωτο πίσω του, φροντίζοντας να τοποθετηθεί, με μέτωπο την κατεύθυνση του ανέμου. Μετά τους απαραίτητους ελέγχους, κάνει μερικά βήματα προς τα εμπρός. Ο αέρας μπαίνει στις κυψέλες και ''φουσκώνει'' το αλεξίπτωτο, που λόγω κατασκευής σηκώνεται στον αέρα, πάνω από το χειριστή. Το μόνο που μένει είναι να τρέξει στην πλαγιά και να αποκολληθεί. Τότε, αρχίζει η πτήση…
Στη φάση της πτήσης, ο χειριστής κάθεται στη ζώνη και κατευθύνει το αλεξίπτωτο ανάλογα με την μορφολογία του χώρου, τις καιρικές συνθήκες και την εμπειρία του. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα ρεύματα του αέρα (δυναμικά και θερμικά), με στόχο να παρατείνει την πτήση. Το αλεξίπτωτο είναι ικανό να ανέβει σε μεγάλα ύψη και να φτάσει ακόμα και σε ύψος 6-7χλμ. από την επιφάνεια της θάλασσας. Βέβαια, για τέτοιου είδους πτήσεις απαιτείται ειδικός εξοπλισμός και ρουχισμός.
Στην τελευταία φάση, την προσγείωση, ο χειριστής προσεγγίζει το πεδίο προσγείωσης από την κατάλληλη κατεύθυνση, προσέχοντας να προσγειωθεί κόντρα στον άνεμο. Λίγο πριν από το έδαφος (2-3 μέτρα), τραβά τα φρένα έτσι ώστε να ανακοπεί η ταχύτητά του και να πατήσει με ασφάλεια στη γη. Αυτό είναι μόνο το βασικό πλαίσιο. Υπάρχουν, όμως, πολλοί παράμετροι και πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια όλοι οι κανόνες ασφαλείας.
Προϋποθέσεις για να πετάξει κάποιος
Το συγκεκριμένο άθλημα απαιτεί τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Η ταχύτητα των ανέμων που επικρατούν στην περιοχή δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25-30 χλμ/ώρα, ενώ ιδανικό θεωρείται το να επικρατεί αστάθεια ή το διάστημα προτού ξεσπάσει κάποια καταιγίδα, με την τελευταία να μην ενδείκνυται, ωστόσο, για διεξαγωγή πτήσης.
Το κλίμα στην Ελλάδα είναι ιδανικό και επιτρέπει πτήσεις συνήθως από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβριο. Οι πίστες απογείωσης κατατάσσονται ανάλογα με το ύψος. Απαραίτητο είναι να γνωρίζουμε τη μορφολογία του εδάφους, τόσο στο σημείο της απογείωσης όσο και της προσγείωσης, καθώς και τις καιρικές συνθήκες της περιοχής, έχοντας μια μικρή γνώση μετεωρολογίας. Η διάρκεια πτήσης κυμαίνεται από μερικά λεπτά μέχρι πολλές ώρες (το ρεκόρ μέχρι σήμερα είναι 11 ώρες συνεχούς πτήσης) και μπορεί κανείς να διανύσει μεγάλες αποστάσεις (το σημερινό ρεκόρ είναι περίπου 300 χιλιόμετρα).
Προωθεί τον εναλλακτικό τουρισμό
Η Ελλάδα, η οποία έχει ιδιαίτερη μορφολογία, αλλά και ιδανικές για το άθλημα συνθήκες, είναι μια από τις χώρες που μπορεί να φιλοξενήσει, με αγωνιστικές αξιώσεις, πολλούς λάτρεις του αθλήματος, σε αρκετές περιοχές της.
Σε κάθε σχετική διοργάνωση- εκδήλωση, που γίνεται εντός της χώρας μας, μετέχουν και πολλοί ξένοι αθλητές, που δεν χάνουν την ευκαιρία να "εξερευνήσουν" την περιοχή, που φιλοξενεί τον εκάστοτε αγώνα.
Αυτές τις ημέρες, το παγκόσμιο κύπελλο αλεξίπτωτου πλαγιάς, το γνωστό και ως "Παραγκλίτιγκ", φιλοξενείται στη Δράμα (19-26 Ιουνίου), με τους καλύτερους πιλότους του κόσμου να πετούν στον ουρανό της Πετρούσας.
«Θα πρέπει οι υπεύθυνοι να δουν αυτόν τον παράγοντα προώθησης εναλλακτικού τουρισμού μέσα από το άθλημα. Πρέπει να καταλάβουν ότι, μ' αυτό τον τρόπο, έρχονται εκατοντάδες ξένοι τουρίστες, που είτε θέλουν να πάρουν μέρος στους αγώνες είτε επιθυμούν να τους παρακολουθήσουν. Μ' αυτό τον τρόπο κρατούμε τον κόσμο στην χώρα μας και δεν τούς επιτρέπουμε να πάνε σε άλλες γειτονικές χώρες. Παράλληλα, γίνεται και σημείο αναφοράς για όλους τους Έλληνες, που το τελευταίο διάστημα έχουν εξελιχθεί σε φανατικούς λάτρεις του αθλήματος», αναφέρει ο επικεφαλής του παγκοσμίου κυπέλλου αλεξίπτωτου πλαγιάς της Δράμας, κ. Γιάννης Ιωαννίδης.
Και συνεχίζει: «Οι αγώνες είναι μια διαφήμιση της Ελλάδας. Για τους 280 αθλητές υπάρχουν τριπλάσιοι άνθρωποι που τους στηρίζουν και αυτό σημαίνει ότι, σε μια περιοχή, για πέντε περίπου ημέρες, θα βρίσκονται 1.000 άτομα, τα οποία θα συμβάλλουν αποφασιστικά, οικονομικά, στην τοπική κοινωνία. Αν υπολογίσουμε και την πληθώρα των αγώνων και εκδηλώσεων που γίνονται στο διάστημα ενός έτους, τότε θα καταλάβουμε ότι είναι μια δυναμική μορφή εναλλακτικού τουρισμού».
Για τον Γιάννη Ιωαννίδη, το αλεξίπτωτο πλαγιάς αποτελεί τρόπο ζωής, άσχετα με το γεγονός ότι, ενίοτε νιώθει κάποιο φόβο, όταν πετάει: «Ο φόβος- λέει- πάντα υπάρχει. Αν κάποιος πει το αντίθετο, τότε σίγουρα δεν λέει την αλήθεια. Είναι, όμως, από την άλλη, η αδρεναλίνη που τρέχει στο αίμα και σε κάνει να ζεις κάθε λεπτό της πτήσης. Η αίσθηση που σου προσφέρει είναι μοναδική. Νιώθεις ελεύθερος και τα συναισθήματα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Μπορεί ένας έμπειρος να πετάξει μόλις 10 λεπτά ή και πολλές ώρες. Επίσης, με το συγκεκριμένο άθλημα μπορούν να ασχοληθούν όλοι: μικροί και μεγάλοι. Μια καλή ηλικία για να ασχοληθείς με το αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι τα 18 έτη, χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι, αν υπάρχει η ανάλογη εκπαίδευση μπορεί να πετάξει κάποιος, όταν γίνει και 14 ετών, ενώ από την άλλη μπορεί να πετάει μέχρι και τα 80 του».
Όσο για την επικινδυνότητά του; «Το άθλημα δεν είναι επικίνδυνο. Τα ποσοστά τραυματισμού βρίσκονται πολύ πιο κάτω από τα αντίστοιχα της μοτοσικλέτας. Κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα, αρκεί να δαπανήσει 400 ευρώ για τα μαθήματά του στον δάσκαλο. Η φοίτηση διαρκεί περίπου δύο μήνες. Αν μάθει καλά και πιστεύει στον εαυτό του, τότε μπορεί να αγοράσει όλον τον εξοπλισμό, τον οποίο μπορεί να τον βρει και μεταχειρισμένο. Αν τον αγοράσει καινούριο, δεν θα ξεπεράσει τα 2.000 ευρώ. Επίσης, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι πως παρά το γεγονός ότι πετάμε, δεν έχουμε πολλά ατυχήματα. Και αυτό επειδή υπάρχει ο φόβος και προσπαθεί ο καθένας να κάνει τα πάντα έτσι, όπως τα έμαθε στην πράξη. Οι τραυματισμοί πάντως είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που συμβαίνουν στις μοτοσικλέτες», απαντά ο κ. Ιωαννίδης.
Ο ίδιος θεωρεί πως η ενασχόληση με το συγκεκριμένο άθλημα, δίνει μια καλή ευκαιρία στους Ελληνες να ξεκινήσουν τον... εναλλακτικό τουρισμό. "Η ενασχόλησή τους με το άθλημα τους κάνει να μάθουν μέρη της Ελλάδας που είναι άγνωστα στον κόσμο, να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους που δεν γνώριζαν, να περάσουν υπέροχα, κάνοντας πράξη το όνειρό τους, να πετάξουν στα σύννεφα και να νιώσουν μοναδικά. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη και έχει πολλά μέρη που μπορούν να φιλοξενήσουν το άθλημα. Είναι κρίμα να μην αξιοποιήσουμε και αυτή την πτυχή της Ελλάδας και να δώσουμε το δικαίωμα σε άλλες χώρες να πάρουν μερίδιο από τη δική μας επιτυχία», επισημαίνει.
Κείμενο: Κυριάκος Παρασίδης
πηγή: ana-mpa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου